Η «ανάπτυξη», οι ρομαντικοί αμετανόητοι και η κοινή λογική

Λένε πως όταν αναφέρεσαι συνεχώς σε κάτι, είτε προφορικά, είτε γραπτά, τότε «εκούσια» εξωραΐζεις,

εξυψώνεις, εξιδανικεύεις αυτό, εκτός φυσικά από το να το «αναδεικνύεις», κάτι που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να αποφευχθεί.

Από την άλλη μπορεί να αναφέρεται κανείς σε κάτι επειδή αφενός δεν μπορεί να το αποδεχτεί και αφετέρου επειδή τον πληγώνει, προσδοκώντας ενδόμυχα ότι κάτι θα αλλάξει.

Και μετά την απαραίτητη όχι και τόσο σαφή εισαγωγή ας περάσουμε στο κυρίως θέμα,  το οποίο δεν είναι άλλο από την παραλία της Αγ. Παρασκευής.

Η τελευταία μου σύντομη επίσκεψη στην εν λόγω παραλία χρονολογείται το 2013, κοντολογίς δύο συναπτά έτη πριν.

Όχι δεν πήγα να «απολαύσω» το μπάνιο μου, πως θα μπορούσα άλλωστε σε μια παραλία κορεσμένη, «άσχημη» και «αποκρουστική» κυρίως τον μήνα αιχμής, ήτοι τον Αύγουστο.

Κάτι άλλο ήταν που με «τραβούσε» εκεί, ίσως να ήταν οι αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια, ίσως πάλι η φρούδα ελπίδα ότι κάτι διαφορετικό θα αντικρίσω, ίσως και απλή περιέργεια.

Η εικόνα που αντίκρισα και θα αντικρίζω δυστυχώς όταν το επιχειρώ, είναι τουλάχιστον αποκρουστική, αποτρεπτική, απαράδεκτη.

Με δυο λόγια μια παραλία βορά στα νύχια «διαπλεκόμενων» αρπακτικών «επιχειρηματιών» οι οποίοι κόπτονται δήθεν για τον τουρισμό.

Από την άλλη σκέφτομαι ότι αυτή η παραλία θα μπορούσε να είναι το στολίδι όχι μόνο του χωριού μας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής, κάποιοι αποφάσισαν διαφορετικά όμως και κάποιοι άλλοι, πολλοί δυστυχώς, συναίνεσαν και εξακολουθούν να συναινούν στο «έγκλημα» που συντελείται σε μια από τις πιο όμορφες (κάποτε) παραλίες όχι μόνο της περιοχής, αλλά και της Ελλάδας θα αποτολμούσα να πω.

Επειδή όμως όλα είναι θέμα προσέγγισης- οπτικής γωνίας μπορεί όλοι αυτοί οι οποίοι έβαλαν το χεράκι τους για να συμβεί αυτό το οποίο προσβάλλει τόσο την αισθητική, όσο και τη νοημοσύνη μας μπορεί και να «κόπτονται» περισσότερο από τον γράφοντα -και όσους ενστερνίζονται τις απόψεις του- για το «καλό της περιοχής, την ανάπτυξη και την ανάδειξη» αυτής, οπότε μικρή σημασία έχει το τι μέσα μετέρχονται- εξάλλου «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

Κατά συνέπεια στοιχεία όπως η άναρχη, ου μην και «παράνομη» δόμηση,  η καταστροφή του περιβάλλοντος, το δάσος των ομπρελών οι οποίες μας κρύβουν τη θάλασσα, οι στενοί και επικίνδυνοι δρόμοι, οι ανύπαρκτοι χώροι στάθμευσης, η μόλυνση της θάλασσας και τόσα άλλα δεν πρέπει να μας προβληματίζουν ιδιαίτερα, από τη στιγμή που μέσω αυτών «αναδεικνύεται και «προβάλλεται» η περιοχή.

Συν τοις άλλοις αποτελούν  πηγή εσόδων για αυτή και θέσεις εργασίας, τι κι αν οι τελευταίες συνοδεύονται από συνθήκες γαλέρας...

Έλα μου ντε που μας προβληματίζουν όμως, τόσο τον γράφοντα, όσο και μερικούς άλλους, λογικά σκεπτόμενους, για τους άλλους τους ιδιοτελώς και μερικώς σκεπτόμενους δεν μπορώ να κάνω κάτι.

Σε όσους πάραυτα σπεύσουν να πουν ότι είναι σαφώς πάρα πολλοί αυτοί στους οποίους αρέσει το θέαμα της Αγ. Παρασκευής , έχω να πω: υπάρχουν επίσης εκατομμύρια μύγες που τρώνε σκατά , αυτό δεν καθιστά βεβαίως τα σκατά νόστιμα!